Με βασανίζεί το τελευταίο διάστημα σε μεγάλο βαθμό η παράπανω ερώτηση. Ειδικά μετά το περσινό ξεχειμώνιασμα όπου υπήρξαν απώλειες χωρίς λόγο. Η μάλλον για να το πώ διαφορετικά χωρίς λόγο, επειδή υπήρχε άγνοια όχι για τους χερισμούς αλλά για την τροφή. ΄Αρχισα να παρατηρώ εργαστήρια παρασκευής βανίλιας και μου έκανε εντύπωση οτι σχεδόν σε όλα έβλεπα και απο ένα δοχείο το οποίο μετά απο πολλά έμαθα οτι ήταν ισογλυκόζη. Ήξερα ότι μια βανίλια 2 κιλών εάν κάποιος ήθελε να την πουλήσει, για να έχει κέρδος θα έπρεπε με σημερινές τιμες να πωλειται απο 3,5€ - 4€ πως λοιπόν πουλάνε 2,5€-2,6€ την στιγμη που τα δύο κιλά ζάχαρης έχουν 2.2€ ρεύμα δεν πληρώνουν μεροκάματα δεν έχουν ? Άρα σίγουρα γίνεται νοθεία. Αλλά άλλο νοθεία και άλλο ισογλυκόζη. ΔΕΝ είναι απλά νοθεία, είναι ΚΑΤΑΔΙΚΗ για τα μελίσσια. Αυτό δεν το λέω εγώ υπάρχει μελέτη για την τοξικότητα της ισογλυκόζης αλλά και στην συμβολή της για να μην πω την αποκλειστική συμβολή της στον συνδρομο κατάρευσης μελισσιών. Άξιζει να διαβάσει κανείς την μελέτη του Leblanc για να βγάλει τα συμπεράσματα του. Τι κάνουμε λοιπόν ? Προσέχουμε για να έχουμε και δεν κοιτάμε απλά την τιμή αλλά την υγίεια των μελισσιών μας. Θα σκεφτεί κανείς οτι πρέπει να αποκτίσει βανιλιέρα αλλά υπάρχει και η λύση του να πάει κανεις σε ένα εργαστήριο με το μέλι του, την ζαχαρή του να πληρώσει και τα μεροκάματα και να ξέρει τι έφτιαξε. Δυστυχώς όσο η κρίση μεγαλώνει θα αυξάνουν και τα ποσοστά της γλυκόζης στην βανίλια μέχρι να βρεθεί κάτι χειρότερο και να πειραματίζεται ο καθένας στους κόπους και τον ιδρώτα μας.
